Από τα Ιαμβικά Τετράμετρα του Αρχίλοχου (680-640 π. Χ.) 

7a+b D. 128 W. (Snell) - vv. 1-7: Stob. 3, 20, 28 (p. 544 Hense) - v. 8: Arist. polit. 7, 6 (p. 1328 a3)

 

Θυμέ, θύμ᾽ ἀμηχάνοισι κήδεσιν κυκώμενε,

ἄνα δέ, δυσμενέων δ᾽ ἀλέξευ προσβαλὼν ἐναντίον

στέρνον, ἐν δοκοῖσιν ἐχθρῶν πλησίον κατασταθείς

ἀσφαλέως· καὶ μήτε νικῶν ἀμφαδὴν ἀγάλλεο

μηδὲ νικηθεὶς ἐν οἴκωι καταπεσὼν ὀδύρεο.

ἀλλὰ χαρτοῖσίν τε χαῖρε καὶ κακοῖσιν ἀσχάλα

μὴ λίην· γίνωσκε δ᾽ οἷος ῥυσμὸς ἀνθρώπους ἔχει.

                                 

Ω, ψυχή κατατρεγμένη, πάρε θάρρος τρομερό,

για να διώξεις τους εχθρούς σου, βάλ' τα στήθη σου μπροστά,

στο δικό τους το αντιστύλι πόδι πάτησε γερό

και μήτ' αν νικήσεις, γέλα φανερά,προκλητικά,

μήτ' αν νικηθείς, οδύρου μες στο σπίτι σου σκυφτός.

Μα για τα καλά σου χαίρου και λυπού για τα κακά

με το μέτρο! Ξεύρε πάντα πως ο κόσμος είν' αυτός.

                                      

                                                     μετάφραση: Σ. Μενάρδος

 

Βάστα ψυχή μου

Ψυχή, ψυχή μου που χτυπιέσαι στα στενά και

Δέρνεσαι, στυλώσου, ενάντια στήθη στους εχθρούς

Σου πρόταξε, πλάι στα καρτέρια των εχθρών γερά

Ασφαλίσου. Και μη όταν νικάς πάρα πολύ

Να χαίρεσαι, κι αν νικηθείς στο σπίτι μην κλειστείς

Κι οδύρεσαι· λύπη ή χαρά σε βρει, συγκράτα

Την παραφορά σου. Μάθε επιτέλους τι ρυθμός

Κρατεί τα ανθρώπινα

                                                             μετάφραση: Γ. Δάλλας