Οι λέξεις μου που έγιναν δικές σας 

Οι λέξεις μου όμοιες σχεδίες

στην πλώρη τους σκαλιστή η νίκη-ελπίδα

γίνονται πίδακες κι αντλίες

στην πρύμνη σπέρνοντας χλωρίδα

Οι λέξεις μου

ήμερες κι άγριες μεταφράσεις

χρόνο και πνεύμα θέλουν να γυρίζουν πίσω

με νέο νόημα στις φράσεις

Οι λέξεις μου που έγιναν δικές σας 

ριπές που αντηχούν στους τοίχους   

νέφη πολύχρωμα μετεωρίζονται εντός μου

συνέχονται με φωνές μυρίων προγόνων

την ηχώ φέρνοντας της παρουσίας τους

Οι λέξεις μου ώριμα σταφύλια

στου Αυγούστου γέρνουνε τις πλάτες

στάζοντας νέκταρ  σε ερωτευμένα χείλια

μαζί μάς παίρνουνε διαβάτες  

Οι λέξεις μου ιδεόπλαστες πολιτείες

ανέρχονται από της ψυχής τις κόγχες

φρέατα μοιάζοντας, με των πηγών αντλίες

που βγήκανε απ' των θεών τις λόγχες

Οι λέξεις μου πολλών ανθρώπων

στη γαλήνη διάττοντες

δοξολογούνε σύμπαντα

την κοινή μοίρα για το παρόν και το μέλλον μας

Οι λέξεις μου

φθόγγοι, λαριγγισμοί, τριγύρω

πίσω  αφήσαν το δικό τους πρόσωπο

κι έγιναν άσματα για σας, άρωμα, μύρο

Οι λέξεις μου αόρατες κατοικίες

μέσα τους 

ενοικούν αστραπόβροντα  

οι φωτιές

των ψυχών μες τα βλέμματα

Οι λέξεις μου εικονόγραπτες πανοπλίες

σε αγώνα σάς καλούνε να βγείτε

με δίχως θύτες και θύματα

τη ζωή σάς καλούν να χαρείτε

Οι λέξεις μου μοιάζουν ορυχεία 

μέσα τους

σκάβουν, άλλοι για να βρουν χρυσάφι

κι άλλοι κάτω να πέσουν τις αφήνουνε

χώμα να γίνουν, σε άγονο χωράφι

Οι λέξεις μου φεύγουνε καράβια

κι οργώνοντας ωκεανούς ονείρων

πίσω πάλι γυρνούν στ' άδεια μουράγια μας 

προσφέροντας λυγμούς δακρύων

Οι λέξεις μου

ανέρχονται από ακαταμέτρητα βάθη

και υψώνονται κατακορύφως βέλη·

να μας καρφώσουν θέλουνε σε χίμαιρες  

ή να πληρώσουν της ζωής μας τα εφήμερα τέλη;

Η προοδευτικώνυμη

Βγήκε η «Πρόοδος» στα Μέσα…          

με το βυσσινί φουστάνι

Λέει συνέχεια: «εμπρός!» και «μπέσα!»

Μ᾽ ένα ύφος σαν κοντέσα

και τα νύχια της μελάνι

Βγήκε η «Πρόοδος» στα Μέσα…          

Της προόδου «το από μέσα»

και το μέλλον μη βασκάνει

Λέει συνέχεια: «εμπρός!» και «μπέσα!»

Τη ρωτούν για «το από μέσα»

και για το «εμπρός!», τι κάνει

Βγήκε η «Πρόοδος» στα Μέσα…          

Λέει συνέχεια: «εμπρός!» και «μπέσα!»

Οι προοδευτικώνυμοι

Οι προοδευτικώνυμοι έχοντας την πρόοδο επίσημη ιδεολογία

μόνον το πίσω-μπρος ενδελεχώς δεν εξετάζουν

Δε σταματούν, σαν Οδυσσείς, στην Ωγυγία

κι απ᾽ την «ανάπτυξη», στην τσέπη ό,τι περισσεύει βάζουν

Από το λάδι της, όπως το λεν, στης κοινωνίας το λυχνάρι

ρίχνουν προσάναμμα κάτι σαν στέαρ -ξίγκι απομεινάρι

Καθόλου δεν τους ενδιαφέρουν τα περί καθόδου της προόδου

Ήταν οι άλλοι, δεν το ξέραμε, λένε, δε φταίμε εμείς διόλου

Στο όνομα της ανόδου έχοντας την «ανάπτυξη» ασφαλίσει

και περί του αντιθέτου, κάθε ενδοιασμό ασφαλώς διαλύσει

ανάμεσά τους τρίτος, όπως στον έρωτα, κανένας άλλος δε χωρεί·

Κρατούν γι᾽ αναψυχή μες στ᾽ όνειρο τους κρεμαστούς κήπους της Βαγδάτης

κι όταν, μες στο χαμό, «γι᾽ ανάπτυξη» κανείς τους δεν αναχωρεί

στους άλλους δίνουν ψυχοφάρμακα κι αυτοί κρατούν τα bonus της Novartis

Ο προοδευτικώνυμος

Ήτανε μια φορά κάποιος που τον ελέγανε «ο Πρόοδος»·

Βλέποντας «μόνο μπροστά», ανέβηκε στην κορφή του Τρόοδος

Με το ένα του το μάτι, δήθεν κοίταζε Παγκράτι

Και το άλλο, κοίτα-κοίτα «όλο μπροστά», του ᾽χε μείνει αμανάτι

Του προοδευτικώνυμου αυτού της χώρας Χρεόνειδος

Φασισμός είναι να σε ρωτούν δημοσίως για την ιδιωτική ζωή σου 
                         και να σε ανακρίνουν ιδιωτικώς για τις δημόσιες πράξεις σου
                                                                                             
                                                                                             (Δ. Ν. Μαρωνίτης)

Ο φασισμός θεραπεύεται διαβάζοντας και ο ρατσισμός θεραπεύεται ταξιδεύοντας                         

                                                                                            (Μιγκέλ ντε Ουναμούνο)

Οι προοδευτικώνυμοι

Οι προοδευτικώνυμοι, ΙΙ

Οι προοδευτικώνυμοι, με το «πάμε μπροστά!» έτοιμο στα χείλη

κάνουνε πως δε βλέπουνε λιμνάζοντα ύδατα στην πύλη

Έχουν ένα χαμόγελο, δείγμα πολιτισμού, για πάσα δόση

και μια τάση «γι᾽ ανάπτυξη», που πάση θυσία θα μας σώσει

Οι προοδευτικώνυμοι, την «πρόοδο» έχουνε βρει πατέντα

κρύο ή ζέστη, υπό την αιγίδα… αυτοί,  κάτω από τέντα

Γι᾽ αυτούς, χαμόγελο κι ανάπτυξη πάνε πακέτο

ακόμη και μετά της βιομηχανίας το λουκέτο

Στη Μάντρα ή όπου αλλού τα ύδατα κι αν μας σκοτώνουν

πάντοτε αυτοί το λόγο τους απαράλλαχτα θα αποσώνουν

Και για των άλλων τις ενστάσεις στην «προοδευτική» κριτική τους

«Μόνο μπροστά…, για όνομα!» λένε· μήτε που ιδρώνει το αυτί τους

Αν όμως ήτανε να γράφουμε ποιήματα γι' αυτούς μόνο γι' αστεία

τι θα γινόμασταν, εμείς, εσείς, αυτοί, σε μια άθλια κοινωνία;